ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم (Ethereum)، بر این باور است که یکی از بزرگترین موانع در پیشرفت اکوسیستم اتریوم، یافتن راهی برای ترکیب دو مفهوم به ظاهر متضاد است: تمرکززدایی (یعنی اینکه هیچ نهاد مرکزی قدرتی نداشته باشد) و همکاری (یعنی اینکه افراد مختلف با هم کار کنند). او در وبلاگ شخصی‌اش توضیح داده که گروه بزرگی از دانشمندان و برنامه‌نویسان در حال کار بر روی ایده‌های مختلفی هستند تا اتریوم را به آن چیزی که تصور می‌کنند تبدیل کنند. هر کدام از این افراد دیدگاه خاص خود را درباره آینده اتریوم دارند.
او اشاره کرد:
چالش اصلی این است که این پروژه‌ها به‌طور جمعی باید چیزی را بسازند که شبیه به یک اکوسیستم واحد اتریوم باشد، نه ۱۳۸ قلمرو ناسازگار.
مفهوم «همگرایی اتریوم» به‌عنوان راه‌حلی برای این مشکل پیشنهاد شده است. با این حال، این مفهوم تاکنون به‌خوبی تعریف نشده است. بوترین برای حل این مسئله پیشنهاد کرده که «مفهوم همگرایی باید روشن‌تر شده و به ویژگی‌های خاصی تقسیم شود که بتوان آن‌ها را با معیارهای مشخص اندازه‌گیری کرد.»
بوترین معتقد است که هر پروژه در اکوسیستم اتریوم، لیست مخصوص به خود از ویژگی‌ها و معیارهای موفقیت را خواهد داشت. این لیست‌ها با گذشت زمان تغییر خواهند کرد، زیرا شرایط و نیازها نیز تغییر می‌کنند. با این حال، بوترین برخی معیارهای کلی را تعیین کرده است که می‌توان از آن‌ها برای بررسی اینکه آیا یک پروژه با اهداف بلندمدت اتریوم همسو است یا خیر، استفاده کرد.
بوترین بر این باور است که استفاده از نرم‌افزار منبع باز برای برنامه‌های اتریوم دو مزیت اصلی دارد. اول، حفظ امنیت از طریق باز بودن کدها و امکان بررسی آن‌ها. دوم، کاهش خطر قفل شدن در مالکیت و امکان بهبود توسط اشخاص ثالث بدون نیاز به اجازه. با این حال، او معتقد است که تمام برنامه‌ها نیازی به منبع باز بودن ندارند، ولی اجزای اصلی زیرساخت که اکوسیستم به آن‌ها وابسته است باید منبع باز باشند.
بوترین می‌گوید برنامه‌ها باید به دنبال قابلیت تعامل با اکوسیستم اتریوم باشند و بر اساس استانداردهای باز توسعه یابند. استانداردهای مشترک اتریوم شامل ERC-20 و ERC-1271 هستند. او پیشنهاد می‌کند که هنگام معرفی یک ویژگی که استانداردهای موجود قادر به مدیریت آن نیستند، یک استاندارد جدید نوشته شود.
هدف این است که از نقاط اعتماد جلوگیری شده و حفره‌های سانسور و وابستگی به زیرساخت‌های متمرکز به حداقل برسد. بوترین دو آزمایش برای این معیارها ارائه می‌کند: آزمایش راه رفتن و آزمایش حمله از داخل.
در آزمایش راه رفتن، برنامه‌ها باید بررسی کنند که آیا در صورت از بین رفتن تیم و سرورها، همچنان قادر به ادامه عملکرد هستند یا خیر. در آزمایش حمله از داخل، پروژه باید ارزیابی کند که چه مقدار خسارت ممکن است توسط خود تیم به سیستم وارد شود.
پروژه‌ها باید به جامعه اتریوم و همچنین جهان گسترده‌تری که شامل دارندگان ETH و کاربران آن است، کمک مثبت کنند. بوترین پیشنهاد می‌دهد که پروژه‌ها از خود بپرسند: «آیا پروژه شما به ایجاد دنیایی آزادتر و بازتر کمک می‌کند؟ آیا به چالش‌های مهم بشری پاسخ مثبت می‌دهد؟»
بوترین می‌گوید هدف ایده‌آل او این است که نهادهای بیشتری مانند L2beat، یک پلتفرم تحلیل لایه دوم، ایجاد شوند تا پیگیری کنند که پروژه‌های اتریوم تا چه حد با معیارهای همگرایی اتریوم همسو هستند. با این حال، او هشدار می‌دهد که بنیاد اتریوم (Ethereum Foundation) باید از این فرآیند دور بماند تا تمرکززدایی حفظ شود.
اخبار مرتبط:
ویتالیک بوترین ادعای فروش ETH را در پی کاهش دارایی‌هایش رد کرد!
ویتالیک‌بوترین: اتریوم همچنان به تعهدات اولیه خود پایبند است
هشدار ویتالیک بوترین: حمایت کورکورانه از سیاستمداران طرفدار رمزارز خطرناک است
ارشد روابط بین‌الملل خوندم که قبلاً برای سایت‌های سیاسی قلم می‌زدم. اما دنیای رمزارزها و بلاک‌چین آنقدر مرا مجذوب خود کرد که تصمیم گرفتم مسیر شغلی‌ام را ...
