بلاک چینتاکنون به این فکر کرده‌اید که چطور می‌توانید در دنیای کریپتو، درآمد غیرمستقیم ایجاد کنید؟ درآمد غیرمستقیم (Passive Income)؛ درآمدی را توصیف می‌کند که با کمترین زحمت و فعالیت و تنها با سرمایه‌گذاری افراد کسب می‌شود. استیکینگ (Staking) یکی از روش‌های ساده‌ای است که با کمک آن می‌توانید از دارایی‌های رمزارزی خودتان بدون اینکه آن‌ها را بفروشید، درآمد اضافه‌تری کسب کنید. تا انتهای مقاله با ما همراه باشید تا با مفهوم استیکینگ، روش‌ها و کارکردهای آن آشنا شوید.
معنای لغوی استیکینگ، سهام‌گذاری یا مشارکت است. برای هر پروژه در حوزه بلاکچین، استیکینگ کارایی متفاوتی دارد. به طور کلی، منظور از استیک کردن، فرایندی است که در آن، کاربر یک ارز دیجیتال را برای بازه زمانی معینی بدون اینکه خرج، انتقال و یا برای تراکنش‌های رمزارزی استفاده کند در یک کیف پول نگهداری و یا اصطلاحا قفل می‌کند. کاربران در ازای این مشارکت در پروژه، پاداش رمزارزی دریافت می‌کنند.
منظور از قفل کردن این است که کاربران موافقت می‌کنند که در بازه زمانی مشخص شده، توکن‌های خودشان را نمی‌فروشند. پس از باز شدن قفل آن‌ها، کاربران علاوه بر دسترسی به رمزارزهای خودشان، رمزارزهای جدیدتری را به عنوان پاداش بدست می‌آورند.
فرض کنید که یک پروژه، 5% پاداش ماهانه برای استیکینگ اختصاص داده است. شما تصمیم می‌گیرید که 100 توکن را استیک کنید. بعد از یک ماه، شما مضاف بر اینکه، به توکن‌های استیک‌شده خودتان دسترسی دارید، 5 توکن اضافه‌تر نیز دریافت می‌کنید. حال ممکن است این فرایند به طور مستقیم در کیف پول خود کاربر انجام پذیرد یا اینکه دارایی‌های دیجیتالی در اختیار یک پلتفرم یا قرارداد هوشمند قرار گیرد تا به نمایندگی از وی، استیکینگ را انجام دهند.
در این مقاله، آن نوع از استیکینگ را مورد بررسی قرار خواهیم داد که در آن، پاداش‌ها از سوی خود پروژه مورد نظر صادر می‌شود. در واقع، این پاداش جزو توکنومیک یا ساختار اقتصادی ارز دیجیتال بومی یک پروژه است.
از این منظر، استیکینگ و ارزهایی که می‌توان استیک کرد را به دو دسته تقسیم‌بندی می‌کنیم:
اساسا مفهوم استیکینگ، با ورود پروتکل اثبات سهام وارد دنیای ارزهای دیجیتال شد. پروتکل اثبات سهام، مکانیزم اجماعی است که به‌عنوان یک جایگزین برای پروتکل اثبات کار (PoS) و با هدف حل مشکلاتی همچون مصرف زیاد انرژی برق در فرایند ماینینگ ظهور پیدا کرد.
بیشتر بخوانید: الگوریتم اجماع چیست
بلاکچین را می‌توان شبکه‌ای غیرمتمرکز از نودهای توزیع شده در نظر گرفت که این نودها وظیفه اعتبارسنجی تراکنش‌هایی که در بلاکچین اتفاق می‌افتند را دارند. اعتبارسنجی تراکنش‌ها و توافق میان نودها، ملزم به پیاده‌سازی پروتکل یا قوانینی است که به آن مکانیزم اجماع می‌گوییم. پیاده‌سازی مکانیزم‌های اجماع، امکان پردازش تراکنش‌ها را بدون نیاز به وجود یک نهاد مرکزی فراهم می‌کند.
یکی از این مکانیزم‌های اجماع، اثبات سهام است. این الگوریتم اجماع به ولیدیتورها کمک می‌کند تا اثبات کنند چیزی با ارزش در شبکه قرار داده‌اند که می‌تواند در صورت رفتار مخرب نابود شود. در واقع، ولیدیتورها توکن بومی شبکه را در یک قرارداد هوشمند سهام‌گذاری می‌کنند. در طول مدت قفل کردن، این توکن‌ها، قابل برداشت نیستند.
آن‌ها با انجام این کار، قابل اعتماد بودن خودشان را ثابت می‌کنند. سپس، یک ولیدیتور به طور تصادفی انتخاب می‌شود که وظیفه بررسی و اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید را بر عهده دارد. در حقیقت، استیکینگ دارایی‌های دیجیتال، به شما این امکان را می‌دهد تا در تامین امنیت شبکه مشارکت و در قبال آن پاداش دریافت کنید.
ولیدیتورها در ازای رفتار صادقانه و کمک به حفظ امنیت و یکپارچگی شبکه، پاداشی از جنس توکن‌های بومی شبکه دریافت می‌کنند. این پاداش همان تورمی است که با استفاده از آن، عرضه توکن‌های بومی شبکه افزایش می‌یابد.
در سمت مقابل، سازوکاری تنبیهی برای رفتار مخرب و یا در دسترس و آنلاین نبودن یک ولیدیتور وجود دارد که به آن اسلشینگ (Slashing) می‌گویند. اسلشینگ، فرایندی است که طی آن ولیدیتور بنا به دلایل ذکر شده، تمام یا بخشی از دارایی‌های استیک شده خودش را به عنوان جریمه از دست می‌دهد.
استیکرها یا استیک‌کنندگان با عنوان ولیدیتور نیز شناخته می‌شوند. اعتبارسنج‌ها، رمزارزهای خودشان را در یک قرارداد هوشمند که روی یک بلاکچین قرار دارد، استیک می‌کنند.
برای اینکه یک مشارکت کننده در یک سیستم POS به یک ولیدیتور تبدیل شود باید حداقل مقدار ثابتی از رمزارز بومی شبکه را استیک یا قفل کند. به عنوان مثال، در شبکه اتریوم، یک کاربر به 32 واحد اتریوم (ETH) نیاز دارد تا بتواند به عنوان یک نود در شبکه به فعالیت بپردازد. این ETHها، در یک قرارداد هوشمند در شبکه اتریوم قفل می‌شوند.
همانطور که در مقاله‌ی اثبات سهام به آن اشاره کردیم، اصطلاح قفل کردن در اینجا چندان درست نیست؛ چراکه مشارکت‌کنندگان هر زمان که بخواهند، می‌توانند درخواست برداشت رمزارزهای خودشان را بدهند و هیچ جریمه‌ای نیز برای این برداشت زودتر از موعد مقرر به آن‌ها اعمال نمی‌شود.
منظور از هولد کردن ارز دیجیتال، نگهداری رمزارزها به مدت طولانی است و این بدان معناست که شما در بازه زمانی کوتاه، قصد فروش آن را ندارید. از طریق استیک کردن، هولدرهای رمزارز مورد نظر می‌توانند از طریق پاداش استیکینگ درآمد کسب کنند. پس یک درآمد غیرمستقیم، از سرمایه‌گذاری رمزارزی خودشان بدست می‌آورند. بنابراین، تفاوت آن با استیک کردن به شرح زیر است:
برای شروع استیکینگ، اول از همه باید دارایی دیجیتالی که قابل استیک شدن است را خریداری کنید. سپس یکی از روش‌های زیر را برای استیک کردن انتخاب کنید:
در این نوع از استیکینگ شما یک ولیدیتور مستقل هستید که توکن‌های خودتان را مستقیما استیک و به تنهایی یک نود راه‌اندازی کرده‌اید. بنابراین، شما تمام پاداش را دریافت خواهید کرد. در واقع، در این نوع استیکینگ شما به طور فعال در پروسه اعتبارسنجی تراکنش‌ها مشارکت دارید.
شما باید ارزهای دیجیتال خودتان را در کیف پول قفل کنید، یک فول نود راه‌اندازی کنید و به طور پیوسته آنلاین باشید تا وظایف مربوط به یک ولیدیتور را انجام دهید. استیکینگ مستقل؛ برای افرادی ایده‌آل است که از دانش فنی برخوردار هستند و تمایل دارند جزو مشارکت‌کنندگان فعال در حفظ امنیت و کارآمدی شبکه محسوب شوند.
در این روش، شما قدرت استیکینگ خودتان را به یک نود ولیدیتور واگذار یا محول می‌کنید تا این نود، به نمایندگی از شما وظایف مربوط به تولید بلاک را انجام دهد. پاداش دریافتی میان نود ولیدیتورها و واگذارکنندکان تقسیم می‌شود. این نوع استیکینگ بیشتر مناسب افراد مبتدی است که تمایل به مشارکت مستقیم و فعال در فرایند استیکینگ را ندارند؛ چراکه این فرایند وقت‌گیر، نیازمند تجهیزات سخت‌افزاری و کسب اطلاعات فنی است. به طور مثال، شما می‌توانید در یک کیف پول که قابلیت استیکینگ سولانا را دارد، ارزهای سولانای خودتان را استیک و آن‌ها را به نود اعتبارسنجی که انتخاب کرده‌اید، واگذار کنید. اگرچه تجهیزات پردازشی لازم، بسیار کمتر از الگوریتم اثبات کار است؛ اما یک نود موفق، همچنان به اتصال به یک اینترنت ثابت نیاز دارد و باید قادر باشد به طور پیوسته نرم افزار بلاکچین مورد نظر را اجرا کند. بنابراین، کاربرانی که نمی‌خواهند در تمام ساعات شبانه روز و بی‌وقفه یک نود را اجرا کنند یا دانش فنی کافی برای این کار را ندارند نیز می‌توانند رمزارزهای خودشان را به یک ولیدیتور دیگر، قرض بدهند و متناسب با میزان رمزارزهای خودشان سهمی از پاداش‌ها را (منهای کارمزد ولیدیتور) دریافت کنند.
در اینجا شما یک ولیدیتور مستقل نیستید، بلکه شما و دیگر سرمایه‌گذاران توکن‌های خودتان را به یک استخر واگذار و قفل می‌کنید تا شانس شما برای کسب پاداش افزایش یابد. ارائه‌دهندگان خدمات استیکینگ می‌توانند پلتفرم‌هایی باشند که استخرهای آن‌ها از طریق یک قرارداد هوشمند کنترل می‌شود. استخر؛ نماد استیک‌ها یا سهام‌های تجمیع‌شده‌ی گروهی از کاربران است. اگر استخر به عنوان ولیدیتور انتخاب شود، پاداش دریافتی خود را (منهای کارمزد) میان اعضای استخر، بسته به میزان سهم آن‌ها از دارایی‌های استخر توزیع می‌کند.
صرافی‌های متمرکزی وجود دارند که امکان استیکینگ ارزهای دیجیتال را در پلتفرم خودشان فراهم می‌کنند. در این نوع استیکینگ نیز صرافی به عنوان یک پلتفرم واسطه، به نمایندگی از استیک‌کنندگان، پروسه اعتبارسنجی را انجام می‌دهد و پاداش استیکینگ را پس از کسر کارمزد خود، میان آن‌ها توزیع می‌کند. در این روش، شما باید به صرافی «اعتماد» کنید؛ چراکه دارایی‌های شما در اختیار و مالکیت این نهاد متمرکز قرار می‌گیرد.
در این روش، شما با قفل کردن دارایی‌های رمزارزی خودتان، توکن‌هایی را دریافت می‌کنید که به عنوان «رسید یا حواله» عمل می‌کنند. مزیت این روش این است که شما با در اختیار داشتن این توکن‌ها، می‌توانید آن‌ها را معامله کنید و در پروتکل‌هایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، استفاده نمایید. در واقع ، این توکن‌ها سبب می‌شوند تا دارایی‌های قفل شده شما، در اکوسیستم ارزهای دیجیتال به گردش درآید تا شما از فرصت‌های بازار جا نمانید. می‌توان گفت، لیکویید استیکینگ، استیکینگ از طریق صرافی و استخر استیکینگ زیر مجموعه استیکینگ محول شده یا واگذار شده قرار می‌گیرند.
شما احتمالا می‌دانید که چطور ماینرها از طریق ماینینگ، بیت کوین بدست می‌آورند. به همین ترتیب، استیکینگ نوعی راه درآمدزایی برای کسانی است که نقش ماینرها را در شبکه‌های مبتنی بر اثبات سهام بازی می‌کنند. به این افراد، ولیدیتور گفته می‌شود که با استیک کردن رمزارز بومی شبکه، در فرایند تولید بلاک مشارکت می‌کنند. همانطور که در شبکه‌های مبتنی بر ماینینگ، شبکه به عنوان پاداش، ارزهای جدید تولید و به استخراج‌کنندگان اعطا می‌کند؛ در شبکه مبتنی بر استیکینگ نیز، شبکه با تولید و خلق رمزارزهای جدید، به ولیدیتورها پاداش می‌دهد. افزون براین، بسته به نوع شبکه، ولیدیتوری که بلاک را تولید کرده است، بخش یا تمامی از کارمزد تراکنش های آن بلاک را نیز دریافت می‌کند.
در مورد توکن‌هایی که دارای بلاک چین‌های اختصاصی نیستند نیز، درآمد استیک‌کنندگان از طریق تورمی حاصل می‌شود که قرارداد هوشمند آن توکن تولید کرده است.
در واقع، در هر دو مورد، استیک‌کنندگان با قفل کردن ارزهای دیجیتال خودشان، درآمد کسب می‌کنند و به عبارتی، پروژه مورد نظر با صدور یا مینت ارزهای جدید، به آن‌ها پاداش می‌دهد. شما با استیکینگ ارز بومی این نوع پروژه‌ها، پاداشی از جنس همان رمزارز بدست می‌آورید.
در بیشتر شبکه‌های POS، بلاک‌های جدید، ارزهای جدیدی را نیز تولید می‌کنند که این ارزها جزئی از «پاداش بلاک» است که به ولیدیتور انتخاب شده، اعطا می‌شود. این توکن‌های جدید، عرضه‌ی توکن شبکه موردنظر را افزایش می‌دهند. از این رو، این شبکه‌ها خاصیت تورم‌زا یا تورمی دارند. تصور کنید شما توسط پروتکل برای ارائه‌ی بلاک جدید به زنجیره انتخاب شده‌اید و شما بلاک را اضافه می‌کنید و همه در صورت معتبر بودن، با آن موافقت می‌کنند؛ آنگاه شما پاداش بلاک را دریافت می‌کنید. پاداش بلاک متشکل از مقدار عرضه‌ی ارز (که در بلاک جدید صادر می‌شود) و مجموع کارمزدهای تراکنش‌های موجود در این بلاک است. مقدار ارز نهایی که به استیک‌کنندگان عرضه می‌شود، غالبا مقدار ثابتی ندارد و به تعداد ولیدیتورها، میزان تارزهایی که استیک شده، نرخ تورم پروتکل، مقدار کارمزدها و نرخ توکن‌سوزی آن‌ها بستگی دارد.
همه‌ی مدل‌های استیکینگ برای کمک به حفظ امنیت شبکه طراحی نشده‌اند؛ چراکه برخی ارزها اساسا دارای شبکه نیستند، اما با کمک استیکینگ، تورم آن‌ها ایجاد و تعیین می‌شود.
یکی از این ارزها، هکس (HEX) است که گاها در برخی از رسانه‌های فارسی زبان با عنوان هگز نیز شناخته می‌شود.
هگز، یک توکن ERC-20 است که خود را اولین گواهی سپرده (Certificate of Deposit یا CD) مبتنی بر بلاکچین معرفی می‌کند. این پروژه در سال 2019 توسط ریچارد هارت (Richard Heart)، یک کارآفرین در حوزه رمزارزها، راه‌اندازی شد.
در حوزه امور مالی سنتی، گواهی سپرده، یک نوع ابزار سرمایه‌گذاری است که توسط بانک‌ها مدیریت می‌شود. یک CD، نوعی از یک حساب سپرده سرمایه‌گذاری بلندمدت است که در آن، شما موافقت می‌کنید که در یک بازه زمانی مشخص، پول خودتان را در بانک نگهداری کرده و از آن برداشت نکنید. در ازای این کار، به شما سود ثابت و تضمین شده‌ای تعلق می‌گیرد.
هکس مفهوم گواهی سپرده را در حوزه دیفای (DeFi) پیاده‌سازی کرده است. به جای اینکه یک بانک، CD شما را مدیریت کند، قرارداد هوشمند هکس آن را به طور کاملا غیرمتمرکز انجام می‌دهد. برخلاف بانک‌ها که دارایی‌های شما را در اختیار دارند و همچنین درصدی از سود شما را دریافت می‌کنند، در هکس، دارایی‌های شما تحت کنترل خودتان است و طرف قرارداد شما، یک قرارداد هوشمند یا یک کد غیرقابل تغییر و توقف است. در هکس، سود ایجاد شده، تماما به خود سهامداران ارائه می‌شود و هرگونه واسطه یا تمرکزگرایی را برای کنترل جریان وجوه و توزیع پاداش از بین برده است.
با قفل کردن، استیک‌کنندگان تعهد خود به پروژه را اثبات می کنند. در واقع، وقتی استیک‌کنندگان متعهد به نفروختن هکس خود شوند، از میزان عرضه در گردش هکس و به دنبال آن از فشار فروش این ارز کاسته می‌شود. این مساله در ارزش هکس تاثیر مثبت دارد. استیک‌کنندگان در ازای این مشارکت، پاداش یا سهمی از تورم این ارز را دریافت می‌کنند.
در واقع، این پاداش از تورم یا میزان ارزهای جدید تولید شده، حاصل می‌شود. میزان این تورم در هکس، حداکثر 3.69 درصد در سال است.
بنابراین، تفاوت مدل استیکینگ هکس با مورد قبلی که بر پایه اثبات سهام بود این است که در اینجا ولیدیتوری وجود ندارد. در مدل هکس، استیک‌کنندگان بر اساس اثبات صبر، پاداش دریافت می‌کنند.
هر سال حداکثر 3.69 درصد از کل عرضه هکس تولید می‌شود که میان کسانی که هکس‌های خود را قفل کرده‌اند، توزیع می‌شود. علاوه بر این، سازوکار استیکینگ هکس، به طور عادلانه، جریمه‌ای برای افرادی که زودتر از موعد مقرر، قفل خودشان را باز می‌کنند، در نظر گرفته است. این جریمه به استیک‌کنندگانی که همچنان به سیستم استیکینگ هکس وفادار مانده‌اند، پرداخت می‌شود.
پاداش استیکینگ هر فرد به عوامل مختلفی از جمله میزان سهام هر فرد از کل پاداش بستگی دارد. سهام (Shares) هر فرد نیز به عواملی همچون میزان و بازه زمانی استیک وی، وابسته است که طبق فرمول‌های خاصی محاسبه می‌شود. در حقیقت، هرچه میزان توکن‌های بیشتری در مدت زمان طولانی‌تر استیک شود، سهام فرد از پاداش بیشتر می‌شود.
جواب این سوال به فاکتورهایی همچون درصد بازده سالانه (APY)، میزان امنیت بلاک چین، میزان ریسک‌پذیری شما، شرایط بازار، زیرساخت پروژه و غیره بستگی دارد. بعضی از سرمایه‌گذاران ترجیح می دهند که برای استیکینیگ سراغ ارزهای شناخته‌شده‌تری همچون اتریوم بروند؛ در حالی که برای برخی دیگر، تنها میزان بازده ارز مهم است.
با مراجعه به سایت Staking Rewards، می‌توانید ارزهای مختلفی که قابلیت استیکینگ دارند را مشاهده کنید. همچنین می‌توانید این ارزها را بر اساس نرخ تورم، کیف پول‌های استیک کننده، میزان پاداش، حجم معاملات و غیره فیلتر و مورد ارزیابی قرار دهید. به طور مثال، در زمان نگارش این مقاله، ارزهای مبتنی بر اثبات سهام را در این سایت، بر اساس میزان پاداش واقعی (Real Reward Rate) جستجو کردیم. میزان پاداش واقعی، میزان پاداشی است که با در نظر گرفتن نرخ تورم محاسبه شده است.
با کلیک بر روی اسم هر ارز دیجیتال نمایش داده شده، می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد فرایند استیکینگ آن ارز مشاهده کنید و حتی میزان تقریبی پاداش دریافتی برای آن را بر اساس تعداد ارزی که تمایل به استیک دارید، محاسبه کنید.
بهترین کیف پول برای استیکینگ، کیف پولی است که از امنیت خوبی برخوردار باشد. در واقع، همان کیف پولی که برای نگهداری رمزارزهای خودتان استفاده می‌کنید، می‌تواند کیف پولی باشد که از طریق آن، آن‌ها را نیز استیک می‌کنید. بنابراین، لازم است در مورد امنیت، سوابق و تیم توسعه‌دهنده هر کیف پول به دقت تحقیق کنید.
استیکینگ ارزهای دیجیتال می‌تواند یک سرمایه‌گذاری ارزشمند باشد و برای شما سود به ارمغان بیاورد؛ مشروط بر اینکه تحقیق خود را انجام دهید، ارزیابی‌ها و بررسی‌های لازم در مورد پروژه رمزارزی را انجام دهید و از تمام خطرات مربوط به آن اطلاعات کسب کنید. اگر هدف شما، کسب درآمد غیرمستقیم است، ممکن است استیکینگ یک ارز دیجیتال آینده‌دار با زیرساخت خوب ارزش آن را داشته باشد. بنابراین، اگر قصد دارید ارزهای خودتان را برای مدت طولانی‌تری هولد کنید و دیگر نمی‌خواهید نگران نوسانات قیمتی کوتاه مدت باشید؛ استیکینگ می‌تواند یک گزینه جذاب برای سرمایه‌گذاری در دنیای ارزهای دیجیتال باشد. با این حال، استیکینگ، همچون دیگر روش‌های سرمایه‌گذاری، پرریسک است و علاوه بر مزایا، دارای معایب نیز می‌باشد. ضمن درک خطرات مربوط به استیکینیگ، حتما شرایط تعیین شده برای استیک یک ارز دیجیتال را بررسی و مورد ارزیابی قرار دهید. برخی از این شرایط عبارتند از:
پاسخ این سوالات، بخشی از مواردی هستند که شما باید در هنگام استیک ارز دیجیتال در مورد آن تحقیق کنید. شما باید تصمیم بگیرید که آیا درآمد دریافتی، ارزش ریسک‌های مربوط به استیکینگ را دارد یا خیر.
کیف پول تراست ولت (Trust Wallet)، امکان استیک رمزارزهای مختلف را به طور مستقیم در داخل کیف پول فراهم می‌کند. برای استیک رمزارز در تراست ولت، ابتدا این کیف پول را نصب و رمزارزی که قصد استیک آن را دارید خریداری و سپس به آدرس خود در این کیف پول منتقل کنید. سپس باید مراحل زیر را انجام دهید:
دارایی مورد نظر خود را انتخاب کنید. در اینجا ارز دیجیتال اتریوم را به طور مثال انتخاب کردیم.
روی گزینه «Stake now» کلیک کنید.
مقدار اتریومی که قصد دارید استیک کنید را تعیین کنید. همچنین شما باید ولیدیتور مورد نظر خودتان را نیز انتخاب کنید.
روی گزینه «Stake now» کلیک کنید و باقی دستورالعمل‌ها را برای تایید استیکینگ خودتان انجام دهید.اگر قصد دارید که ارزهای دیجیتال خودتان را برای مدت طولانی نگهداری و به عبارتی هولد کنید؛ استیک کردن آن‌ها یک راه آسان برای بدست آوردن یک درآمد جانبی از دارایی‌های شماست. در واقع، بدون اینکه آن‌ها را به فروش برسانید، می‌توانید با استیک کردن درآمد کسب کنید.
شما با استیکینگ ارز دیجیتال بومی یک بلاک چین PoS، به تامین امنیت شبکه کمک و از آن حمایت می‌کنید. این شبکه‌ها برای حفظ یکپارچگی و امنیت خود به استیکینگ هولدرها متکی هستند. هر چه میزان دارایی‌های استیک شده در شبکه افزایش یابد، انجام حملات مخرب به آن، دشوارتر خواهد بود.
بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات سهام، نسبت به بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات کار که بر اساس فرایند ماینینگ فعالیت می‌کنند، سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند. فرایند ماینینگ ارزهای دیجیتال مستلزم مصرف زیادی برق می‌باشد و این امر، صنعت ماینینگ را به یک عامل مخرب برای محیط زیست تبدیل کرده است. استفاده از فرایند استیکینگ برای تولید بلاک و اعتبارسنجی تراکنش‌ها سبب شده است که مصرف برق شبکه به طور چشمگیری کاهش یابد. بنابراین، در استیکینگ شما مجبور نیستید، قبض‌های سنگین برق بپردازید.
بعضی از ارزهای دیجیتال، یک بازه زمانی برای قفل کردن دارایی‌ها در نظر می‌گیرند و این بدان معناست که شما در آن بازه زمانی قادر به دسترسی و برداشت رمزارزهای خودتان نیستید. اگر به طور مثال در این مدت، قیمت رمزارز به طور قابل توجهی کاهش پیدا کند، شما مجبور هستید که تا پایان مدت زمان مشخص شده، صبر و سپس قفل آن را باز و یا به عبارتی Unstake کنید. البته پیدایش روش‌های لیکویید استیکینگ توانسته تا مقدار زیادی به حل این مساله کمک کند.
یکی از خطرات استیکینگ، تغییرات قیمتی رمزارزی می‌باشد که آن را استیک کرده‌اید. بنابراین، نوسانات در قیمت رمزارز بر میزان سودآوری، ارزش پاداش‌ها و سرمایه استیک شده شما تاثیر می‌گذارد.
اگر شما از طریق یک استخر یا صرافی استیکینگ خودتان را انجام دهید، با ریسک طرف مقابل مواجه هستید. ریسک طرف مقابل (Counterparty risk)، به این احتمال که یکی از طرفین یک قرارداد ناتوان از انجام تعهدات مالی خودش باشد و منجر به ضرر مالی برای طرف مقابل شود، گفته می‌شود. در واقع، اگر صرافی یا اپراتور استخر که به نمایندگی از شما، دارایی‌های شما را استیک می‌کند، دچار ورشکستگی و یا هک شود، شما متحمل ضرر خواهید شد.
در برخی کشورها، موضع قانون‌گذاران در مورد استیک ارزهای دیجیتال در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. اخیرا، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC)، اقدامات سخت‌گیرانه‌ای علیه صرافی‌هایی خدمات استیکینگ را ارائه می‌دهند، اعمال کرده است. به طور مثال، کراکن (Kraken) یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌هایی است که توسط این کمیسیون 30 میلیون دلار جریمه و مجبور به توقف ارائه خدمات استیکینگ به مشتریان آمریکایی خود شده است.
استیکینگ در دنیای بلاکچین به یک روش محبوب برای کسب درآمد از ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. در استیکینگ، شما به سادگی و تنها با نگهداری طولانی مدت دارایی‌های خود پاداش دریافت می‌کنید. در این مقاله سعی کردیم تا این فرایند سهام‌گذاری را از دو جنبه مختلف، یعنی توکن‌های بومی بلاک‌چین‌ها و توکن‌های بدون بلاکچین اختصاصی توضیح دهیم. قطعا مدل‌های دیگری از استیکینگ وجود دارد که در مقاله‌های بعدی به آن‌ها می‌پردازیم.
من در رشته متالوژی صنعتی تحصیل کردم. از سال 1401 تصمیم گرفتم در رسانه بلاک‌پست به تولید محتوا در مورد فناوری بلاکچین و صنعت جذاب ارزهای دیجیتال بپردازم. سعی میکنم تا ...
