کیف پول ارز دیجیتالآگاهی از انواع کیف پول‌ها و انتخاب کیف پول مناسب یکی از مهم‌ترین گام‌ها در مسیر آشنایی با دنیای ارزهای دیجیتال می‌باشد. به طور کلی، کیف پول‌ها به دو دسته‌ی حضانتی و غیر حضانتی تقسیم می‌شوند. در کیف پول‌های حضانتی، مدیریت و نگهداری کلید خصوصی تحت اختیار یک شخص ثالث است؛ در حالیکه در کیف پول‌های غیر حضانتی، کنترل تام در اختیار کاربر است. در این مقاله با ما همراه باشید تا به خوبی با مفاهیم کیف پول‌های حضانتی و غیرحضانتی، مزایا و معایب، تفاوت‌ها و امنیت آن‌ها آشنا شوید. این مقاله می‌تواند به طور ویژه برای کسانی که به تازگی با دنیای ارزهای دیجیتال آشنا شده و به دنبال یادگیری راه‌های نگهداری ارزهای خود هستند، مناسب باشد.
کیف پول حضانتی نوعی کیف پول ارز دیجیتال است که در آن مدیریت و نگهداری کلیدهای خصوصی کاربر توسط یک شخص ثالث یا نهاد متمرکز (مانند یک صرافی یا ارائه‌دهنده خدمات کیف پول) انجام می‌شود. در این نوع کیف پول، کاربر به جای کنترل مستقیم بر کلیدهای خصوصی، به خدمات دهنده اعتماد می‌کند تا امنیت و مدیریت دارایی‌های دیجیتال او را تضمین کند.
این ساختار برای افرادی که تجربه زیادی در مدیریت کیف پول‌های دیجیتال ندارند یا تمایل به ساده‌سازی فرآیندهای امنیتی دارند، مناسب است. کیف پول‌های حضانتی معمولا دارای ویژگی‌های امنیتی اضافی مانند احراز هویت دو مرحله‌ای و بازیابی رمز عبور هستند که این ویژگی‌ها امنیت بیشتری را فراهم می‌کنند، اما در مقابل، به دلیل اینکه کنترل کامل دارایی‌ها در اختیار کاربر نیست، کاربر ملزم به اعتماد به شخص ثالث بوده و ممکن است خطراتی مانند هک شدن سرویس‌دهنده یا از دست رفتن دارایی‌ها وجود داشته باشد. کیف پول‌های ادغام‌شده با خدمات خرید و فروش صرافی‌های متمرکز در دسته کیف پول‌های حضانتی قرار می‌گیرند؛ مانند، کوین‌بیس، بایننس، کراکن و غیره.
بیشتر بخوانید: کیف پول گرم چیست؟
حال در این قسمت به بررسی برخی از مزایا و معایب این کیف پول‌ها می‌پردازیم.
با وجود مزایای قابل توجه، کیف پول‌های حضانتی معایبی نیز دارند که کاربران باید از آن‌ها آگاه باشند. این معایب می‌توانند برای برخی افراد، به‌ویژه کسانی که اهمیت زیادی به امنیت و کنترل کامل بر دارایی‌های خود می‌دهند، نگران‌کننده باشند. در ادامه به برخی از معایب کیف پول‌های حضانتی اشاره می‌کنیم:
کیف پول غیر حضانتی نوعی کیف پول دیجیتال است که در آن کاربر کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی و دارایی‌های دیجیتال خود دارد، بدون اینکه هیچ شخص ثالث یا نهادی به این کلیدها دسترسی داشته باشد. کیف پول‌های غیر حضانتی به دو شکل نرم‌افزاری (به عنوان اپلیکیشن‌های موبایل یا دسکتاپ) و سخت‌افزاری (دستگاه‌های فیزیکی که کلیدهای خصوصی را به‌صورت آفلاین ذخیره می‌کنند) موجود هستند. با ایجاد یک کیف پول غیر حضانتی، کاربر یک عبارت بازیابی دریافت می‌کند که به عنوان راه دسترسی او به کلید خصوصی کیف پول عمل می‌کند. حفظ این عبارت ضروری است، زیرا در صورت گم شدن، بازیابی دارایی‌ها تقریبا غیرممکن خواهد بود. همچنین در این نوع کیف پول‌ها کلید خصوصی بر روی دستگاه کاربر با استفاده از روش‌های رمزنگاری ذخیره می‌شود.
این نوع کیف پول‌ها برای افرادی که به دنبال کنترل و امنیت کامل بر دارایی‌های دیجیتال خود هستند، ایده‌آل هستند. با این حال، مسئولیت حفظ و مدیریت کلیدهای خصوصی به عهده کاربر است و در صورت هرگونه اشتباه، هیچ نهادی نمی‌تواند در بازیابی دارایی‌ها کمک کند. از جمله این کیف پول‌ها می‌توان به متامسک، تراست ولت، فانتوم، تون‌کیپر، لجر و ترزور اشاره کرد.
بیشتر بخوانید: تفاوت کیف پول‌های سرد و گرم ارزهای دیجیتال
کیف پول‌های غیرحضانتی نیز مانند کیف پول‌های حضانتی با مزایا و معایبی همراه هستند. در این قسمت به مزایا و معایب این نوع از کیف پول‌ها می‌پردازیم.
کیف پول‌های غیر حضانتی مزایای قابل توجهی دارند که آن‌ها را به گزینه‌ای محبوب برای کاربران ارزهای دیجیتال تبدیل کرده‌اند. در ادامه به چند مزیت اصلی این کیف پول‌ها اشاره می‌کنیم:
کیف پول‌های حضانتی و غیر حضانتی تفاوت‌های اساسی در نحوه مدیریت و کنترل دارایی‌ها دارند که هر کدام را برای کاربران مختلف مناسب می‌سازد. در ادامه به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم.
در کیف پول حضانتی، کلیدهای خصوصی توسط شخص ثالث یا نهاد متمرکز (مانند یک صرافی) مدیریت می‌شود. کاربر به این نهاد اعتماد می‌کند تا دارایی‌هایش را ایمن نگه دارد. در کیف پول غیر حضانتی، کلیدهای خصوصی به‌طور کامل در اختیار کاربر است و هیچ شخص ثالثی به آن‌ها دسترسی ندارد. این به کاربر کنترل کامل بر دارایی‌ها را می‌دهد.
در کیف پول حضانتی، مسئولیت اصلی امنیت دارایی‌ها بر عهده ارائه‌دهنده خدمات است. این نهادها معمولا از سیستم‌های امنیتی پیشرفته‌ای برای محافظت از دارایی‌ها استفاده می‌کنند. در کیف پول غیر حضانتی، کاربر مسئول کامل امنیت دارایی‌ها و کلیدهای خصوصی است. اگر کلیدها گم شوند یا به سرقت بروند، دارایی‌ها غیرقابل بازیابی خواهند بود.
در کیف پول حضانتی، اگر کاربر دسترسی به حساب خود را از دست بدهد، معمولا می‌تواند از طریق فرآیندهای بازیابی مانند احراز هویت یا پشتیبانی مشتری، دوباره به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کند. در کیف پول غیر حضانتی، اگر کلید خصوصی یا عبارت بازیابی گم شود، هیچ راهی برای بازیابی دارایی‌ها وجود ندارد.
کیف پول‌های حضانتی به دلیل سهولت در استفاده و پشتیبانی مشتری، برای کاربران تازه‌کار یا کسانی که به دنبال راه‌حلی ساده‌تر هستند، مناسب‌ترند.
کیف پول‌های غیر حضانتی نیاز به دانش فنی بیشتری دارند و مناسب کاربرانی هستند که تجربه بیشتری در زمینه مدیریت ارزهای دیجیتال دارند و به دنبال کنترل کامل بر دارایی‌های خود هستند.
کیف پول‌های حضانتی نیاز به اعتماد به نهادهای متمرکز دارند، که این نهادها ممکن است هدف حملات هکری یا مشکلات مالی قرار گیرند. در کیف پول‌های غیر حضانتی، کاربر به هیچ شخص ثالثی وابسته نیست، اما مسئولیت ریسک‌ها و اشتباهات کاملا بر عهده خود اوست.
امنیت کیف پول‌های حضانتی و غیر حضانتی تفاوت‌های مهمی دارد. در کیف پول‌های حضانتی، امنیت دارایی‌ها به عهده نهادهای متمرکز است و کاربران باید به این نهادها برای حفاظت از کلیدهای خصوصی خود اعتماد کنند. این نهادها معمولا از پروتکل‌های امنیتی پیشرفته‌ای استفاده می‌کنند، اما همچنان ریسک‌هایی مانند هک، ورشکستگی یا مسائل قانونی وجود دارد. در مقابل، در کیف پول‌های غیر حضانتی، امنیت کاملا در دست کاربر است. کلیدهای خصوصی به‌طور محلی ذخیره می‌شوند و تا زمانی که کاربر نکات امنیتی را به درستی رعایت کند (مانند ذخیره امن کلمات بازیابی بر روی یک کاغذ، عدم نصب برنامه‌های مخرب و عدم اتصال کیف پول به برنامه‌ها و وبسایت‌های مشکوک)، دارایی‌ها در خطر نخواهند بود. اما اگر کاربر این اقدامات را نادیده بگیرد، دارایی‌ها به‌طور دائمی در معرض خطر از دست رفتن قرار می‌گیرند.
در انتخاب بین کیف پول‌های حضانتی و غیر حضانتی، توجه به مزایا و معایب هر کدام اهمیت زیادی دارد. برای نگهداری و هولد طولانی‌مدت ارزهای دیجیتال، استفاده از کیف پول‌های غیر حضانتی به دلیل کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی و امنیت بیشتر، به‌طور کلی توصیه می‌شود. این کیف پول‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که بدون وابستگی به نهادهای متمرکز، دارایی‌های خود را ایمن نگه دارند. از سوی دیگر، برای خرید و فروش، استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز می‌تواند گزینه‌ای مناسبی باشد، زیرا این صرافی‌ها نیاز به انتقال ارز به کیف پول‌های حضانتی را کاهش می‌دهند.
اگر نیاز به استفاده از کیف پول حضانتی برای معاملات است، توصیه می‌شود تنها مقدار محدودی از ارزها به آن انتقال یابد که برای تراکنش‌های مورد نیاز کافی باشد و مابقی دارایی‌ها در کیف پول غیر حضانتی نگهداری شوند. همچنین، رعایت نکات امنیتی در هر دو نوع کیف پول ضروری است. در کیف پول‌های غیر حضانتی، اگر کاربر نکات امنیتی مانند حفظ صحیح کلیدهای خصوصی و استفاده از رمزهای قوی را رعایت نکند، دارایی‌ها می‌توانند به‌طور دائمی در معرض خطر قرار گیرند. بنابراین، هر انتخاب باید با دقت و آگاهی کامل از جنبه‌های امنیتی و عملیاتی انجام شود.
در نهایت، انتخاب کیف پول مناسب برای ارزهای دیجیتال بستگی به نیازها و اولویت‌های فردی کاربران دارد. کیف پول‌های حضانتی با سادگی و دسترسی به خدمات اضافی خود می‌توانند برای کاربران تازه‌کار و کسانی که به دنبال راحتی هستند مناسب باشند. اما برای نگهداری طولانی‌مدت و امنیت بیشتر دارایی‌ها، کیف پول‌های غیر حضانتی گزینه بهتری هستند. این کیف پول‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی خود داشته و از خطرات ناشی از نهادهای متمرکز دوری کنند. با این حال، مسئولیت حفظ امنیت و مدیریت کلیدها به عهده کاربر است و در صورت عدم رعایت نکات امنیتی، دارایی‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرند. انتخاب درست بین این دو نوع کیف پول نیازمند ارزیابی دقیق نیازها و آگاهی از جوانب مختلف امنیت و مدیریت دارایی‌ها است.
تقریبا در سال 98 با ارزهای دیجیتال آشنا شدم و تنها چیزی که ازش می‌دونستم فقط ترید بود؛ تقریبا مثل همه کسایی که برای اولین بار با این حوزه آشنا میشن. اما هرچه بیشتر تو ...
